ျပည့္တန္ဆာ အမ်ိဳးသမီးထက္ စိတ္ဓာတ္ပိုဆိုးေနၾကၿပီလား….

မၾကာေသးမီက SKY NET Myanmar movies ရုပ္သံလိုင္းမွာ မြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ ေန၀င္သည္ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားတစ္ကားကို ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ မင္းသားက ေက်ာ္ဟိန္း။ မင္းသမီးက ခ်ိဳၿပံဳး။ ဇာတ္ကေတာ့ ဘာနာသလဲ မေမးနဲ႕ ။ ဇာတ္လမ္းစကတည္းက ေက်ာ္ဟိန္းက ခါးပိုက္ႏိႈက္၊ ခ်ိဳၿပံဳးက ျပည့္တန္ဆာအမ်ိဳးသမီး။ ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့လည္း ဇာတ္က ဆက္နာစရာ မရွိေတာ့ဘူးေလ။ ဒီေလာက္ နာေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုမွာ ဘာေတြမ်ား အေတြးအျမင္ေပးခ်င္လို႕ပါလဲလို႕ ေတြးမိတာေၾကာင့္ ဒီဇာတ္ကားကို ေလ့လာရင္း ဆက္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာ္ဟိန္းနဲ႕ ခ်ိဳၿပံဳးတို႕ဟာ ေျပးရလႊားရတဲ့ ဘ၀လမ္းမွာ ေတြ႕ဆံုႀကံဳႀကိဳက္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ဦးဘ၀ကို တစ္ဦးက အျပန္အလွန္ စာနာနားလည္မႈေတြ ရွိခဲ့ၾကတယ္။ ဘ၀ရဲ႕ အနိမ့္က်ဆံုးလုိ႕ ေျပာလို႕ရတဲ့ ဘ၀ေတြမွာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့၊ ျဖတ္သန္းေနရဆဲ၊ ဆက္ၿပီး ျဖတ္သန္းသြားရေတာ့မယ့္ သူတုိ႕ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မျဖစ္တည္ဖူးခဲ့တဲ့ ခ်စ္ေမတၱာပန္းကေလးေတြ ပြင့္လန္းလာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါကလည္း ဆန္းေတာ့ မဆန္းပါဘူး။ လူရယ္လို႕ ျဖစ္လာၿပီဆိုမွေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဘ၀ရပ္တည္မႈ နိမ့္က်ေနပါေစ ၊ခ်စ္တတ္တဲ့ ႏွလံုးသားကေလးေတြေတာ့ ကိုယ္စီကိုုယ္ငွ ပါလာၾကတာေၾကာင့္ပါပဲ။


ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ျပည့္တန္ဆာအမ်ိဳးသမီးလုိ မိမိရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာကို္ အရင္းတည္ၿပီး ၀မ္းေရးအတြက္ ထိန္းေက်ာင္းရသူ၊ သူတစ္ပါးရဲ႕ မ်က္ခံုးေမႊးကို စၾကၤန္ေလွ်ာက္၊ ေထာင္ႏႈတ္ခမ္းကို တက္နင္းထားၿပီးမွ ဘ၀လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းရသူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ အခ်စ္စိတ္ေတြ ျဖစ္တည္လာေတာ့တာေပါ့။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ျဖစ္သြားတဲ့ပံုကလည္း romantic ေတာ့ သိပ္မဆန္ေပမယ့္ ခ်စ္စရာ အတိၿပီးခဲ့ပါတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ႏွစ္ေယာက္အတူ ထိုင္ေနတုန္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ဖြင့္ထားတဲ့ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကို နားေထာင္ခံစားမိခဲ့ၾကတယ္။ အဲ့ဒီသီခ်င္းကို နားေထာင္ေနရင္းနဲ႕ ခ်ိဳၿပံဳးက ေျပာတာကေတာ့ ဒီသီခ်င္းကေလးက သူအရမ္းႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္းပါတဲ့…။ နားေထာင္ရင္းနဲ႕ ဘာကို ခံစားမိတယ္ မသိပါဘူး။ က်မ ရွင္နဲ႕လာေနမယ္ ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ ေျပာခ်လိုက္ပါေရာ။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ သူတို႕ႏွစ္ဦးရဲ႕ ဘ၀ႏွစ္ခုဟာ ေပါင္းစည္းသြားၾကေရာဆိုပါေတာ့ဗ်ာ…။ သူတို႕ႏွစ္ဦးရဲ႕ ဘ၀ေပါင္းစည္းမႈက အဓိပၸာယ္ျပည့္၀တယ္။ အႏွစ္သာရ ခိုင္မာတယ္။ ခါးပိုက္ႏိႈက္နဲ႕ ျပည့္တန္ဆာတို႕ရဲ႕ ဘ၀ေပါင္းစည္းမႈမဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာ္ဟိန္းကလည္း သူ႕ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ဘ၀ႀကီးကို စိတ္ပ်က္လာၿပီ။ ခ်ိဳၿပံဳးကလည္း သူ႕ရဲ႕ မသန္႕ရွင္းတဲ့ဘ၀ကို အတိတ္မွာ ထားခဲ့ခ်င္ၿပီ။ ခ်စ္ခင္ရတဲ့သူတစ္ေယာက္နဲ႕ ဘ၀လမ္းကို အတူတကြ ေလွ်ာက္လွမ္းလို႕ ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္ လုပ္စားခ်င္ေနၿပီ။ ဒီလိုနဲ႕ ဘ၀ေဟာင္းရဲ႕ ရနံ႕ေတြကို ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ေဆးေၾကာေျမျမွဳပ္လုိက္ၾကၿပီး သူတို႕ဘ၀ရဲ႕ ေရာင္နီကေလးဆီသုိ႕ အတူတကြ ခ်ီတက္ျဖစ္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႕ က်ေနာ့္ ရင္ထဲမွာ သႏၱရသေတြနဲ႕ ကရုဏာရသေတြ တဖြားဖြား ျဖစ္တည္လာခဲ့ပါတယ္။ လူ႕ေလာကမွာ နိမ့္က်တယ္လို႕ သတ္မွတ္ခံထားရတဲ့သူေတြ၊ အဆင့္အတန္းမရွိဘူးလို႕ သမုတ္ခံထားရတဲ့သူေတြ၊ အတန္းပညာရယ္လို႕ ဘာဆိုဘာမွ မျဖစ္တည္ခဲ့ရတဲ့သူေတြမွာ မတတ္သာလို႕သာ မေကာင္းမႈေတြကို က်ဴးလြန္ေနၾကရေပမယ့္ မေကာင္းမႈကို ရြံရွာ စက္ဆုပ္ရမွန္းသိတဲ့ အသိတရားတစ္ခု ျဖစ္တည္ေနတာကေတာ့ အေတာ့္ကို ၾကည္ႏူးဖြယ္ပါပဲ။ မေကာင္းတာလုပ္ခဲ့တဲ့သူေတြဟာ ေကာင္းတဲ့ဘ၀ကို ကူးေျပာင္းၾကၿပီဆိုရင္ အခက္အခဲေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကံဳေတြ႕ခံစားၾကရပါတယ္။ ေငြကို လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႕ ရွာေဖြႏုိင္ခဲ့ၾကသူေတြမို႕ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ လုပ္ကိုင္ၾကရတဲ့အခါ အဲ့ဒီဒဏ္ေတြကို မခံစားႏုိင္ေတာ့ဘဲ မူလဘ၀ေဟာင္းေတြကို ျပန္ၿပီး ေျခဦးလွည့္ျဖစ္သြားၾကပါေတာ့တယ္။ အခုလည္း ေက်ာ္ဟိန္းနဲ႕ ခ်ိဳၿပံဳးတို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံအျဖစ္က အဲ့ဒီလုိပါပဲ။ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ခါးစည္းၿပီးခံစားခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕တည္ေထာင္ထားခဲ့တဲ့ ေကာင္းမြန္တဲ့ဘ၀ေတြကို ဆင္းရဲပင္ပန္းေနတဲ့ သူတို႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြ ၊ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ေနတဲ့ လက္ဖ၀ါးကေလးေတြနဲ႕ အျပန္အလွန္ ၾကင္နာခဲ့ၾကတယ္။ ေဖးမလက္တြဲခဲ့ၾကတယ္။ ဒီဇာတ္ကားကို ၾကည့္ရင္းနဲ႕ က်ေနာ့္ရင္ထဲ တစ္မ်ိဳးႀကီးမက ခံစားေနမိပါတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ဦးနဲ႕ တစ္စံုတစ္ရာေသာ သူေတြကို ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီးေပါ့ဗ်ာ…။ က်ေနာ္ေျပာတာကို နားလည္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆုိင္ရင္းနဲ႕ ခက္ခဲလြန္းမက ခက္ခဲလာတဲ့ အခ်ိန္အခါကို ဆုိက္ေရာက္လာပါတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ဦးစလံုးရဲ႕ ခ်စ္သက္ေသ ျပယုဒ္ကေလးျဖစ္တဲ့ သူတို႕ရဲ႕ ရင္ေသြးကေလး မီးဖြားခါနီးအခ်ိန္အခါလည္းေရာက္ေရာ ပံုမွန္၀င္ေငြရေနတဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ျပႆနာေတြ ဆက္တိုက္တက္လာပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ အလုပ္ေတာင္ လက္မဲ့ျဖစ္သြားတဲ့ အေနအထားကို ဆုိက္ေရာက္သြားပါေရာ…။ ခ်စ္ဇနီးကေလးရဲ႕ အားငယ္ေနမယ့္ မ်က္ႏွာ၊ လူ႕ေလာကထဲမေရာက္ခင္ကတည္းက မ်က္ႏွာငယ္ရွာေတာ့မယ့္ ခ်စ္ရင္ေသြးေလးရဲ႕ ငိုညည္းသံကေလးကို ျမင္ေယာင္မိရင္း ေက်ာ္ဟိန္းဟာ ခ်ိဳၿပံဳးကို သူယခင္အလုပ္ကို ျပန္လုပ္ေတာ့မယ့္အေၾကာင္းကို ေျပာပါတယ္။ ခ်ိဳၿပံဳးက အင္းေပါ့ေလ…ဒီလုိအေျခအေနေရာက္ေတာ့မွေတာ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါေတာ့မလဲရွင္ရယ္..။ ဒီအလုပ္ကိုပဲ ျပန္လုပ္ရေတာ့မွာေပါ့ေလ… လုိ႕ ေျပာလုိက္တယ္ထင္ပါသလား။ လံုး၀ (လံုး၀) မဟုတ္ပါဘူး။ “က်မကို ဒီလိုဘ၀ဆိုးက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဆြဲထုတ္ေပးခဲ့လို႕ က်မက ရွင့္ကို ေက်းဇူးရွင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။ ရွင္နဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေပါင္းသင္းခဲ့တယ္။ ဒီလုိအေနအထားကေန လြန္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီးမွ ဒီဘ၀ကို ရွင္ျပန္သြားမယ္ဆိုရင္ က်မရွင့္ကို မေပါင္းႏုိင္ဘူးတဲ့…။ က်မတို႕ ရင္ေသြးကေလးရဲ႕ မိဘေတြဟာ သူလူရယ္လို႕မျဖစ္ခင္မွာ မေကာင္းမႈေတြ လုပ္ျဖစ္ရင္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့မယ္။ သူ လူရယ္လို႕ ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ ခါးပိုက္ႏိႈက္အေဖနဲ႕ ျပည့္တန္ဆာအေမဆိုတဲ့ မိဘႏွစ္ပါးကို မပိုင္ဆုိင္ေစရဘူး။ ဒီေတာ့ ဒီအလုပ္ကို ရွင္ျပန္လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ က်မရွင့္ကို မေပါင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး” တဲ့…။ ငိုယိုၿပီး ေျပာတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ေတာ့ ခ်ိဳၿပံဳးရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြဟာ ၀မ္းနည္းမႈသက္သက္နဲ႕ က်တဲ့မ်က္ရည္လုိ႕ မထင္မိဘူး။ သူ႕မ်က္ရည္ေတြထဲမွာ အမွားႏြံထဲက ရုန္းထြက္လာခဲ့ၿပီးလို႕ ခံစားေနရတဲ့ ေက်နပ္မႈေတြ၊ မိမိရဲ႕ ရင္ေသြးကေလးကို စိတ္ဓာတ္မေကာင္းတဲ့၊ အက်င့္ပ်က္တဲ့ မိဘေတြကို မပိုင္ဆုိင္ေစခ်င္တဲ့ မိဘေမတၱာတရားေတြ၊ ငါ့ေလာက္ေတာင္ စိတ္ဓာတ္မမာေက်ာပါလားဆိုၿပီး လင္ေတာ္ေမာင္အေပၚ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္မႈေတြ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဘ၀လမ္းက ၾကမ္းတမ္းပါေစ ၊ မေကာင္းတဲ့ဘ၀ကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မသြားဘူးဆိုတဲ့ ခိုင္မာေသာ သႏၷိဌာန္ေတြနဲ႕ ျပည့္လွ်မ္းေနတယ္လို႕ ခံစားေနမိပါတယ္။ အဲ့ဒီစကားေတြကို နားေထာင္ေနရင္းနဲ႕ က်ေနာ္လည္း ဇာတ္ကားကို ၿပီးဆံုးေအာင္ မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘဲ အေတြးေရယာဥ္ေၾကာထဲမွာ နစ္ေျမာသြားမိပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္တို႕ဟာ လူ႕ေလာကရဲ႕ တန္ဖိုးကုိ ဘယ္ေပတံနဲဲ႕တိုင္းတာၾကသလဲ။ မိဘေမတၱာဆိုတဲ့အရာကိုေရာ ဘယ္လို ေပးဆပ္မႈမ်ိဳးေတြနဲ႕ တန္ဖိုးျဖတ္ၾကသလဲ။ အဆင့္အတန္းရွိတယ္၊ အဆင့္အတန္း နိမ့္တယ္ဆိုတာကိုေရာ ဘယ္လို စံသတ္မွတ္ၾကတာပါလဲ။ က်ေနာ္ကေတာ့ မြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ ေန၀င္သည္ဆိုတဲ့ ဇာတ္ကားကေလးကို ၾကည့္ၿပီး အဲ့ဒါေတြအားလံုးရဲ႕ အေျဖကို အေသအခ်ာ သိနားလည္လုိက္ပါတယ္။ လူ႕ေလာကရဲ႕ တန္ဖိုးဆိုတာ မိမိဘယ္လိုဘ၀ေရာက္ေနပါေစ၊ မိမိရဲ႕ စိတ္ဓာတ္အရင္းအျမစ္ကို မပ်က္စီးေစတာ၊ မိမိရဲ႕ ေကာင္းျမတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ဘယ္လို အခက္အခဲေတြၾကားမွာမဆို ခိုင္ၾကည္ေစတာ၊ ၿမဲၿမံေစတာကို ဆိုလုိတယ္ ဆိုတာကိုပါပဲ။ က်ေနာ္တို႕ဟာ ဘ၀ေပးကံၾကမၼာေတြေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင့္သားအျဖစ္လည္းေမြးဖြားခဲ့ႏုိင္ပါတယ္။ သူဖုန္းစားသား၊ ျပည့္တန္ဆာသား အျဖစ္လည္း ကံဆိုးစြာ ေမြးဖြားခဲ့ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ လက္ရွိဘ၀ေတြက က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ တန္ဖိုးကို မျပဌာန္းႏိုင္ပါဘူး။ အဲ့ဒါ လံုး၀ ေသခ်ာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕ရင္တြင္းမွာ ျဖစ္တည္ေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကသာ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ တန္ဖိုးျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ခ်ိဳၿပံဳးက ငိုကာယုိကာ ေျပာျပသြားခဲ့တယ္လို႕ က်ေနာ္ အခုိင္အမာ ယူဆမိပါတယ္။ မိဘေမတၱာဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာကိုလည္း သူက စကားေတြထဲမွာ အဓိပၸာယ္ေဖာ္ၿပီး ေျပာျပခဲ့ပါေသးတယ္။ မိဘဆိုတာ သားသမီးေတြကို အေကာင္းဆံုးဆိုတာေတြကိုသာ ေပးလိုၾကတဲ့သူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ေပးဆပ္အားထုတ္ၾကတာေတြက ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြသာ မ်ားပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းေလးေတြ၊ ခံယူခ်က္ေကာင္းကေလးေတြကို အေမြအျဖစ္ ေပးခ်င္ၾကတဲ့သူေတြက တစ္ေလာကလံုးနဲ႕ စာရင္ အလြန္နည္းပါးေနေသးတယ္လို႕ ျမင္ေနရပါတယ္။ မိဘတိုင္းက ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မဆို သားသမီးေတြကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ထားႏိုင္ေအာင္၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႕ ေရႊဘံုစံဘ၀ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ၾကမယ္ဆိုတာကို မိဘေမတၱာလို႕၊ သားသမီးေတြအတြက္ ဂုဏ္ရွိစရာတစ္ခုလို႕ ထင္မွတ္မွားေနၾကပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ကိစၥေတြ တြင္တြင္လုပ္၊ မတရားေသာနည္းလမ္းေတြ အခါခါ က်ဴးလြန္၊ ကိုယ့္မိသားစု စည္းစိမ္တိုးလာဖို႕အတြက္ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္ကို အရင္းအႏွီးတည္၊ ကိုယ့္ဂုဏ္ျဒပ္ေတြ ျမင့္မားလာဖို႕အတြက္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ က႑ေပါင္းစံု ထိခိုက္ပ်က္စီးေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီးကာမွ ရရွိလာခဲ့ေလတဲ့ စည္းစိမ္ေတြဟာ သားသမီးေတြအတြက္ ဂုဏ္ယူစရာတစ္ခုလား၊ အသိတရားတစ္ခု ကပ္လာတဲ့ အခ်ိန္အခါေရာက္ခဲ့ရင္ မိဘေတြအေပၚ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါခါ ျပစ္မွားမိေစဖို႕အတြက္ ေလာင္စာေတြလားဆိုလားကို သတိမကပ္မိၾကဘဲ အမွားသံသရာႏြံထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကူးခတ္ေနၾကတာကို ျမင္ေနရပါတယ္။ ျပည့္တန္ဆာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကေတာင္ မိမိသားသမီးကို ျပည့္တန္ဆာသား၊ ခါးပိုက္ႏိႈက္သား မျဖစ္ေစလိုတဲ့ မိဘေမတၱာရွိခဲ့ရင္ ပညာတတ္၊ ဂုဏ္ျဒပ္ျပည့္၀တယ္လို႕ အမ်ားက သတ္မွတ္ထားေလတဲ့ အသုိင္းအ၀ိုင္းက လူႀကီးမင္းမ်ားအေနနဲ႕ မိမိတို႕ရဲ႕ မတရားတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို အရင္းတည္ၿပီး မိမိတို႕ရဲ႕ သားသမီးေလးေတြ ေနာင္အနာဂတ္မွာ အမ်ားသူငါရဲ႕ ဘယ္သူ႕သားပါဆိုတဲ့ လက္ညိွဳးထိုးခဲ့ၾကရမယ့္ အေရးကို ေတြးဆဆင္ျခင္ၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ သားသမီးေတြက ငါတို႕ကေတာ့ ဘယ္သူ႕သားကြ၊ ဘယ္သူ႕သမီးကြ လုိ႕ ရဲရဲရင့္ရင့္ ခ်ျပ၀ံ့ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့တာကမွ မိဘေမတၱာအစစ္အမွန္ဆိုတာကို ခ်ိဳၿပံဳးက မီးေမာင္းထိုးျပသြားခဲ့တယ္လို႕ ျမင္မိပါတယ္။ အခ်ိဳ႕သူေတြက အမွားတစ္ခုကို မတတ္သာလြန္းတဲ့အေျခအေနေၾကာင့္ က်ဴးလြန္မိခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမွားအတြက္ သင္ခန္းစာတစ္ခု ရရွိၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မူလလမ္းေၾကာင္းနဲ႕ ၁၈၀ ဒီဂရီ ေျပာင္းပစ္လိုက္ၿပီး ဘ၀သစ္တစ္ခုကို အခိုင္အမာ တည္ေဆာက္လုိက္ၾကပါတယ္။ ဘ၀သစ္မွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခရီးလမ္း ၾကမ္းတမ္းေနပါေစ၊ မူလ လမ္းေၾကာင္းဘက္ ဘယ္ေတာ့မွ ဦးမလွည့္ေတာ့ပါဘူး။ အမွားေတြကို က်ဴးလြန္မိခဲ့ၾကေပမယ့္ အမွန္တရားနဲ႕ ေတြ႕မိသြားတဲ့အခ်ိန္အခါမွာ စိတ္ဓာတ္ခိုင္ၾကည္ၾကတယ္။ အမွန္တရားတစ္ခုအတြက္ ေခါင္းမာၾကတယ္။ ဒီလို စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးကိုလည္း ဒီဇာတ္ကားထဲက ျပည့္တန္ဆာအမ်ိဳးသမီးဆီမွာ အထင္အရွားေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ားကေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀လမ္းတစ္ခုအတြက္ အျခားသူေတြကို နင္းေခ်ၿပီး အသံုးခ်ရက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္တရသင့္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ေနာင္တဆိုတာကို မၾကားရ ၊ မျမင္ရေအာင္ ေ၀းေ၀းမွာ ထားရစ္ခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။ အမွားကို ျပင္ဆင္ဖို႕ ေ၀းစြ၊ အမွားကုိ အမွားမွန္းေတာင္ မသိႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အမွားႏြံထဲ ေပ်ာ္ရႊင္ခံုမင္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္မိသားစုက ကိုယ့္အတြက္ အခ်ိန္ကာလအတန္ၾကာ အရွက္ရေနေအာင္၊ ကိုယ့္သားသမီးကေလးေတြ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ အမ်ားသူငါရဲ႕ အၾကားမွာ ငါဘယ္သူ႕သားသမီး၊ ဘယ္သူ႕ေျမးပါလုိ႕ ေခါင္းမေဖာ္ရဲေလာက္ေအာင္ အမွားေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး က်ဴးလြန္ေနၾကတဲ့သူေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾသဇာအာဏာရွိေနပါေစ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေနပါေစ၊ သူတို႕ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြဟာ မြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ ေန၀င္သည္ ဆိုတဲ့ဇာတ္ကားထဲက ျပည့္တန္ဆာ အမ်ိဳးသမီးေလာက္ေတာင္ ေလးစားဖို႕ မေကာင္းဘူးလုိ႕ အတိအလင္းေျပာလိုက္ပါမယ္။ လူဆိုတာ ဆင္းရဲစြာ ေမြးဖြားလာျခင္း၊ ခ်မ္းသာစြာ ေမြးဖြားလာျခင္း၊ ေအာက္တန္းက်စြာ ေမြးဖြားလာျခင္း ၊ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားစြာ ေမြးဖြားလာျခင္း၊ အသိမဲ့စြာ ေမြးဖြားလာျခင္း ၊ အသိဥာဏ္ႀကီးျမတ္စြာ ေမြးဖြားလာျခင္း အစရွိတဲ့ သဘာ၀က ေပးအပ္လာတဲ့ ကံအက်ိဳးေပးကိုယ္စီကို ရယူပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရတာမို႕ ဒီသဘာ၀တရားေတြဟာ လူ႕ေလာကရဲ႕ ပကတိ အဆင့္အတန္းကို သတ္မွတ္ႏုိင္ျခင္း မရွိပါဘူး။ ကိုယ့္မိသားစုေကာင္းစားဖို႕ အမ်ားသူငါ ကို မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္က်ေအာင္ မလုပ္တဲ့သူေတြ၊ အမွားတစ္ခုကို ဆင္ျခင္မိၿပီး လမ္းမွန္ကို ျပန္လည္ေလွ်ာက္လွမ္းလာတဲ့သူေတြ၊ ေနာင္လာမယ့္ မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ ဂုဏ္ယူေလာက္ဖြယ္ စိတ္ေနသေဘာထားေတြကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးေနတဲ့သူေတြ ဆိုရင္ ဒီဇာတ္လမ္းထဲကလို ျပည့္တန္ဆာအမ်ိဳးသမီးဘ၀ကပဲ လာခဲ့ပါေစ ၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားပိုင္ရွင္ေတြလို႕ သံုးသပ္ရမွာပါ။ ဒါေတြနဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္အရပ္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ကူးခတ္ေနၾကဆဲ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုေတာ့ လူႀကီးမင္းတို႕ဟာ ဘယ္လိုပဲ အေပၚယံ ဂုဏ္ျဒပ္ေတြနဲ႕ ဖံုးအုပ္ထားပါေစ၊ လူႀကီးမင္းတို႕ရဲ႕ အတြင္းစိတ္ေတြက ပုတ္အဲ့ေနတာမို႕ ငါတို႕စိတ္ဓာတ္ေတြဟာ ျပည့္တန္ဆာအမ်ိဳးသမီးထက္ေတာင္ ဆိုးသြမ္းေနၾကၿပီလားဆိုတာကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးခြန္းျပန္ထုတ္လုိက္ၾကပါလို႕ ေလးေလးနက္နက္ အႀကံျပဳလိုက္ပါရေစဗ်ာ…။

ေဒါက္တာရူပ
( စံေတာ္ခ်ိန္သတင္းစာ )