ဟို........ေရွးေခတ္
ရြက္သေဘၤာႀကီးေတြနဲ႕ ပင္လယ္ခရီးကို ကူးသန္းသြားလာတဲ့ ေခတ္က. . . . တေန႕မွာ. . . . . ပင္လယ္ထဲမွာ သေဘၤာတစင္းဟာ မုန္တိုင္းမိေနပါတယ္။ဒီအခ်ိန္မွာ သေဘၤာ ကပတိန္က သေဘၤာသား လူငယ္ေလးတဦးကို ရြက္မတိုင္ႀကီးေပၚတက္ၿပီး (ရြက္တိုင္ကိုခုတ္ျဖတ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္)လို႕ေျပာေတာ့ လူငယ္ေလးဟာ ရြက္တိုင္ႀကီးေပၚကို ခ်က္ခ်င္းတက္သြားၿပီး၇ြက္တိုင္ကို ျဖတ္ပါတယ္။ေလက သိပ္ထန္လို႕ေနေပမဲ့ သေဘၤား လူငယ္ဟာ ရဲရဲ၀ံ႕၀ံ႕ သြက္သြက္လက္လက္ပဲ ရြက္မတိုင္ႀကီးေပၚကိုတက္သြား ၿပီးရြက္ႀကိဳးေတြကိုျဖဳတ္လိုက္ ပါတယ္။ျဖဳတ္ၿပီးလို႕ ျပန္ဆင္းဖို႕ ေအာက္ကိုငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့.............
သေဘာၤတစ္စင္းလံုးဟာ ေဒါသထန္ေနတဲ့ လႈိင္းေလေတြ ထဲမွာ ရပ္တည္ရာမရ လးလိမ့္ေနတာျမင္ရတယ္။
ဒါကိုအေပၚစီးကေနျမင္ေနရေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ ဒီလူငယ္မွာ သတၱိ ခြန္အားေတြ ဆုတ္သြားၿပီး ထိတ္ထိတ္လန္႕လန္႕ နဲ႕မူးမိုက္ေမ့သလိုျဖစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႕သေဘၤာကုန္းပတ္ေပၚကသူ႕သူငယ္ခ်င္းဆီလွမ္းၿပီး“ေဟ့.....ငါေတာ့လိမ့္က်ေတာ့မယ္၊လုပ္ပါအံုး” လိုွ႕ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီအခါမွာ ကုန္းပတ္ေပၚက သူ႕ သူငယ္ခ်င္းက “ေအာက္ကိုမၾကည့္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း၊ ငံု႕မၾကည့္နဲ႕၊ အပၚကိုဘဲၾကည့္”လို႕ တအားကုန္ လွမ္းေအာ္ၿပီး သတိေပးလိုက္တယ္။ဒီအခါမွာလူူငယ္ဟာ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းသတိေပးတဲ့ အတိုင္း အေပၚကိုပဲၾကည့္ဖို႕ မ်က္ႏွာမူထားတယ္။ဒီအခါမွာေအာက္ကမူးေ၀ ထိတ္လန္႕စရာ ျမင္ကြင္း ေတြက္ို မျမင္ရေတာ့ စိတ္သက္သာရာ ရလာတယ္၊စိ္တ္ၿငိမ္လာတယ္၊အားမာန္သတၱိလဲ ျပန္၀င္လာတယ္။ဒီေတာ့မွ သေဘၤာသား လူငယ္ဟာ ရြက္မတိုင္ႀကီး ေပၚကေန သတိ၀ီရိယထားဆင္းယင္း သေဘၤာကုန္းပတ္ေပၚကို ေအာ္ျမင္စြာပဲ ေရာက္လာေတာ့တယ္။
ဒီလိုပါပဲ ဘ၀ခရီးလမ္းမွာလည္း အရွံဳးမ်ားစြာ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ဖူးၾကတယ္တစ္ခါတစ္ေလ ထိုအရွံဳးေတြကို ျပန္ျပီး သင္ခန္းစာယူရသလို တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့လည္း အရွံဳးေတြကို ျပန္ျပန္ေတြးျပီး ေရွ႕မဆက္၀ံ့တဲ့အခါေတြရွိတတ္ပါတယ္ ဒါေၾကာင့္ ထိုအခါမ်ိဳးမွာေတာ့ အရွံဳးေတြကိုျပန္ေတြးမေန ငံု႕ၾကည့္မေနဘဲ ထပ္မံသြားရမယ့္ လိုရာပန္းတိုင္သို႕ ေရာက္ရွိေအာင္ အားသစ္ေတြနဲ႕ ဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းသြားရမွာပဲ မဟုတ္ပါလား
Credit - Original Writer
No comments:
Post a Comment