"ေအာင္ျမင္ျခင္း" နဲ႔ "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း" လို႔ေခၚတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္က ထူးဆန္းတဲ့
ေက်ာက္တံုးေလးေတြ စုေဆာင္းဖို႔ ေတာအုပ္တစ္ေနရာကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ႏွစ္ဦးသား
ေက်ာက္တံုးေတြစိတ္ႀကိဳက္ေကာက္ယူၿပီး ေနရပ္ျပန္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ၾကတယ္။ အျပန္လမ္းမွာ
"ေအာင္ျမင္ျခင္း" ရဲ႕အိတ္ထဲမွာ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးပဲပါၿပီး "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း"
ရဲ႕အိတ္ထဲမွာ သ႑ာန္မတူတဲ့ေက်ာက္တံုးေတြ အျပည့္ပါခဲ့တယ္။ ဒါကို "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း" က အံ့ၾသၿပီး "ခင္ဗ်ား
ဘာျဖစ္လို႔ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးပဲ ေကာက္ခဲ့တာလဲ!" လို႔ "ေအာင္ျမင္ျခင္း" ကို
ေမးလိုက္တယ္။"တစ္တံုးဆို လံုေလာက္ၿပီ" ေအာင္ျမင္ျခင္းက ျပန္ေျဖပါတယ္။ႏွစ္ဦးသား ရယ္ရယ္ေမာေမာ၊ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္
သိပ္မၾကာဘူး လမ္းထက္ဝက္မွာ "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း" က ေလးလံတဲ့ေက်ာပိုးအိတ္ကို
မသယ္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေက်ာက္တံုးတစ္ခ်ဳိ႕ကို ႏွေျမာသတနဲ႔ သူလြင့္ပစ္ခဲ့ရတယ္။
ဆက္ေလွ်ာက္ရင္း ေလွ်ာက္ရင္း "ေအာင္ျမင္ျခင္း" ကိုအမီ သူမလိုက္ႏုိင္ခဲ့ျပန္ဘူး။
အမီလိုက္ႏိုင္ဖို႔ အိတ္ထဲကေက်ာက္တံုးတစ္ခ်ဳိ႕ကို သူလြင့္ပစ္ရျပန္တယ္။ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးသာ လြယ္ပိုးထားတဲ့
"ေအာင္ျမင္ျခင္း"က မေမာမပန္းဘဲ ေရွ႕မွာဦးေဆာင္ၿပီး သြားႏိုင္ခဲ့တယ္။
"႐ႈံးနိမ့္ျခင္း" ကေက်ာက္တံုးေတြ တစ္တံုးၿပီးတစ္တံုး လြင့္ပစ္ခဲ့ရလည္း ေခြၽးတစ္လံုးလံုးနဲ႔
ေမာပန္းေနဆဲျဖစ္တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း" ရဲ႕ အိတ္ထဲမွာ
ေက်ာက္တံုးေတြ ဘယ္ေလာက္မွက်န္မေနခဲ့ေတာ့ဘူး။
အႏွစ္ (၅ဝ) ကုန္လြန္ၿပီးေနာက္ တစ္ရက္မွာ "ေအာင္ျမင္ျခင္း" နဲ႔ "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း"
တို႔ လူခ်င္းဆံုၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိုမင္းရင့္ေရာ္ေနတဲ့ "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း"
ကို "ေအာင္ျမင္ျခင္း" မမွတ္မိခဲ့ဘူး။
တစ္ခ်ိန္က သန္မာျဖတ္လတ္မႈေတြကို "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း" ဆီမွာ မေတြ႔ခဲ့ရေတာ့ဘူး။
"ေအာင္ျမင္ျခင္း" ကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္(၅ဝ)ကအတိုင္း သြက္လက္ၿပီး
သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့အၿပံဳးေတြ ပိုေတာက္ပေနခဲ့တယ္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ခဲြခြါခဲ့ၾကတဲ့
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦး ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ ေျပာဆိုၾကရင္း "ေအာင္ျမင္ျခင္း"ေအာင္ျမင္လာခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းကို "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း" က ေမးခဲ့တယ္။"ငါ့အိတ္ထဲမွာ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးပဲ ရွိခဲ့လို႔" လို႔ "ေအာင္ျမင္ျခင္း"
ျပန္ေျဖပါတယ္။တကယ္ေတာ့ အိတ္ထဲမွာ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးပဲ ထည့္ၿပီး အၿမဲလြယ္ပိုးထားဖို႔ရာ
လြယ္ကူတဲ့အလုပ္ မဟုတ္ခ့ဲဘူး။ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ထူးဆန္းတဲ့ေက်ာက္ခဲ
ေက်ာက္တံုးေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ့ထဲကေန ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးကိုပဲ ေရြးႏိုင္ဖို႔ရာ သတိၱေတြရွိရသလို
ခိုင္မာတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္လည္း ရွိရတယ္။
လူ႔ဘဝလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းရာမွာလည္း တခ်ိဳ႕က ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ပညာရပ္ဘာသာရပ္ အလုပ္အကိုင္ေတြထဲကမွ တစ္ခုကိုေသခ်ာေရြးခ်ယ္ျပီး ဆို က်က်နန သိေအာင္ေလာ့လာ ထိုအလုပ္နဲ႕ပတ္သက္ျပီး ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ေအာင္စြဲစြဲျမဲျမဲလုပ္ေဆာင္ရင္း ေအာင္ျမင္ေအာင္ၾကိဳးစားသြားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း သင္တန္းေတြ အမ်ားၾကီးတက္ ဘာသာရပ္ေတြ အမ်ားၾကီးေလ့လာ ဟိုဟာလုပ္လိုက္ ဒီဟာလုပ္လိုက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုး အသက္ေတြ ၾကီးလာတဲ့အခ်ိန္ တစ္ခုထဲကို တစိုက္မတ္မတ္ၾကိဳးစားသူနဲ႕ ဆံုေတာ့ ဟိုက ၾကီးပြားခ်မ္းသာျပီး ကိုယ့္မွာေတာ့ ယခုထက္ထိ ဟိုဟာလိုလို ဒီဟာလိုလိုနဲ႕ ျဖစ္ေနၾကတာေတြရွိတတ္ၾကပါတယ္
ဒါေၾကာင့္ ေက်ာက္တံုးဥပမာအတိုင္း မိမိတို႕ဘ၀ခရီးအတြက္ ေလွ်ာက္မယ့္ လမ္းကိုေသခ်ာစြာေရြးခ်ယ္ျပီး ဆံုးခန္းတိုင္ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႕လိုအပ္သည္မဟုတ္ပါလား
Credit - Original Writer
ေက်ာက္တံုးေလးေတြ စုေဆာင္းဖို႔ ေတာအုပ္တစ္ေနရာကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ႏွစ္ဦးသား
ေက်ာက္တံုးေတြစိတ္ႀကိဳက္ေကာက္ယူၿပီး ေနရပ္ျပန္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ၾကတယ္။ အျပန္လမ္းမွာ
"ေအာင္ျမင္ျခင္း" ရဲ႕အိတ္ထဲမွာ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးပဲပါၿပီး "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း"
ရဲ႕အိတ္ထဲမွာ သ႑ာန္မတူတဲ့ေက်ာက္တံုးေတြ အျပည့္ပါခဲ့တယ္။ ဒါကို "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း" က အံ့ၾသၿပီး "ခင္ဗ်ား
ဘာျဖစ္လို႔ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးပဲ ေကာက္ခဲ့တာလဲ!" လို႔ "ေအာင္ျမင္ျခင္း" ကို
ေမးလိုက္တယ္။"တစ္တံုးဆို လံုေလာက္ၿပီ" ေအာင္ျမင္ျခင္းက ျပန္ေျဖပါတယ္။ႏွစ္ဦးသား ရယ္ရယ္ေမာေမာ၊ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္
သိပ္မၾကာဘူး လမ္းထက္ဝက္မွာ "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း" က ေလးလံတဲ့ေက်ာပိုးအိတ္ကို
မသယ္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေက်ာက္တံုးတစ္ခ်ဳိ႕ကို ႏွေျမာသတနဲ႔ သူလြင့္ပစ္ခဲ့ရတယ္။
ဆက္ေလွ်ာက္ရင္း ေလွ်ာက္ရင္း "ေအာင္ျမင္ျခင္း" ကိုအမီ သူမလိုက္ႏုိင္ခဲ့ျပန္ဘူး။
အမီလိုက္ႏိုင္ဖို႔ အိတ္ထဲကေက်ာက္တံုးတစ္ခ်ဳိ႕ကို သူလြင့္ပစ္ရျပန္တယ္။ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးသာ လြယ္ပိုးထားတဲ့
"ေအာင္ျမင္ျခင္း"က မေမာမပန္းဘဲ ေရွ႕မွာဦးေဆာင္ၿပီး သြားႏိုင္ခဲ့တယ္။
"႐ႈံးနိမ့္ျခင္း" ကေက်ာက္တံုးေတြ တစ္တံုးၿပီးတစ္တံုး လြင့္ပစ္ခဲ့ရလည္း ေခြၽးတစ္လံုးလံုးနဲ႔
ေမာပန္းေနဆဲျဖစ္တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း" ရဲ႕ အိတ္ထဲမွာ
ေက်ာက္တံုးေတြ ဘယ္ေလာက္မွက်န္မေနခဲ့ေတာ့ဘူး။
အႏွစ္ (၅ဝ) ကုန္လြန္ၿပီးေနာက္ တစ္ရက္မွာ "ေအာင္ျမင္ျခင္း" နဲ႔ "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း"
တို႔ လူခ်င္းဆံုၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိုမင္းရင့္ေရာ္ေနတဲ့ "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း"
ကို "ေအာင္ျမင္ျခင္း" မမွတ္မိခဲ့ဘူး။
တစ္ခ်ိန္က သန္မာျဖတ္လတ္မႈေတြကို "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း" ဆီမွာ မေတြ႔ခဲ့ရေတာ့ဘူး။
"ေအာင္ျမင္ျခင္း" ကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္(၅ဝ)ကအတိုင္း သြက္လက္ၿပီး
သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့အၿပံဳးေတြ ပိုေတာက္ပေနခဲ့တယ္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ခဲြခြါခဲ့ၾကတဲ့
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦး ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ ေျပာဆိုၾကရင္း "ေအာင္ျမင္ျခင္း"ေအာင္ျမင္လာခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းကို "႐ႈံးနိမ့္ျခင္း" က ေမးခဲ့တယ္။"ငါ့အိတ္ထဲမွာ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးပဲ ရွိခဲ့လို႔" လို႔ "ေအာင္ျမင္ျခင္း"
ျပန္ေျဖပါတယ္။တကယ္ေတာ့ အိတ္ထဲမွာ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးပဲ ထည့္ၿပီး အၿမဲလြယ္ပိုးထားဖို႔ရာ
လြယ္ကူတဲ့အလုပ္ မဟုတ္ခ့ဲဘူး။ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ထူးဆန္းတဲ့ေက်ာက္ခဲ
ေက်ာက္တံုးေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ့ထဲကေန ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးကိုပဲ ေရြးႏိုင္ဖို႔ရာ သတိၱေတြရွိရသလို
ခိုင္မာတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္လည္း ရွိရတယ္။
လူ႔ဘဝလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းရာမွာလည္း တခ်ိဳ႕က ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ပညာရပ္ဘာသာရပ္ အလုပ္အကိုင္ေတြထဲကမွ တစ္ခုကိုေသခ်ာေရြးခ်ယ္ျပီး ဆို က်က်နန သိေအာင္ေလာ့လာ ထိုအလုပ္နဲ႕ပတ္သက္ျပီး ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ေအာင္စြဲစြဲျမဲျမဲလုပ္ေဆာင္ရင္း ေအာင္ျမင္ေအာင္ၾကိဳးစားသြားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း သင္တန္းေတြ အမ်ားၾကီးတက္ ဘာသာရပ္ေတြ အမ်ားၾကီးေလ့လာ ဟိုဟာလုပ္လိုက္ ဒီဟာလုပ္လိုက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုး အသက္ေတြ ၾကီးလာတဲ့အခ်ိန္ တစ္ခုထဲကို တစိုက္မတ္မတ္ၾကိဳးစားသူနဲ႕ ဆံုေတာ့ ဟိုက ၾကီးပြားခ်မ္းသာျပီး ကိုယ့္မွာေတာ့ ယခုထက္ထိ ဟိုဟာလိုလို ဒီဟာလိုလိုနဲ႕ ျဖစ္ေနၾကတာေတြရွိတတ္ၾကပါတယ္
ဒါေၾကာင့္ ေက်ာက္တံုးဥပမာအတိုင္း မိမိတို႕ဘ၀ခရီးအတြက္ ေလွ်ာက္မယ့္ လမ္းကိုေသခ်ာစြာေရြးခ်ယ္ျပီး ဆံုးခန္းတိုင္ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႕လိုအပ္သည္မဟုတ္ပါလား
Credit - Original Writer
No comments:
Post a Comment