မနက္ျဖန္ေရာက္မွ ျပန္လာပါ။

လူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ ကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုရဲ႕မန္ေနဂ်ာရာထူးအတြက္ အလုပ္သြားေလွ်ာက္ပါတယ္။ သူဟာ အေစာပုိင္းအင္တာဗ်ဳးကုိ ေအာင္ျမင္သြားခဲ႔ၿပီး ယခုအခါ ေနာက္ဆုံးအင္တာဗ်ဳးအတြက္ ဒါရုိက္တာနဲ႔ ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါရုိက္တာဟာ လူငယ္ရဲ႕အလုပ္ေလွ်ာက္လႊာကုိၾကည္႔လုိက္တဲ႔အခါမွာ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ေအာင္ျမင္မႈဟာ ထြန္းထြန္းေပါက္ေပါက္ျဖစ္ေနတာကုိေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ ဒါရုိက္တာကေမးပါတယ္။ “မင္းေက်ာင္းမွာ စေကာလာရွစ္တစ္ခုခုရခဲ႔သလား?” “မရခဲ႔ပါဘူး” ဟုလူငယ္ကေျဖသည္။ “ ဒါဆုိေက်ာင္းစရိတ္ကုိ မင္းရဲ႕ဖခင္က ေပးတာေပါ႔ ဟုတ္လား?” “ကြ်န္ေတာ္႔အေဖဟာ ကြ်န္ေတာ္တစ္ႏွစ္သားမွာပဲ ဆုံးသြားပါတယ္။ ေက်ာင္းစားရိတ္ကုိ အေမကေပးတာပါ” ဟုသူျပန္ေျဖ၏။ “မင္းရဲ႕အေမက ဘယ္မွာ အလုပ္လုပ္သလဲ?” “ကြ်န္ေတာ္႔အေမက အ၀တ္ေလွ်ာ္တဲ႔သူပါ ခင္ဗ်ာ” ဒါရုိက္တာက လူငယ္ျဖစ္သူအား လက္ႏွစ္ဘက္ကုိ ျပရန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ လူငယ္ဟာ သူ႔ရဲ႕ေခ်ာေမြ႔ၿပီး အျပစ္ကင္းစင္ေနတဲ႔လက္အစုံကုိ ျပသလုိက္ပါတယ္။ “အရင္က မင္းရဲ႕အေမကုိ မင္းအ၀တ္ကူေလွ်ာ္ဖူးသလား?” “တစ္ခါမွ မေလွ်ာ္ဖူးပါဘူးပါခင္ဗ်ာ။ အေမက ကြ်န္ေတာ္႔ကုိ စာၾကည္႔ဖုိ႔နဲ႔ စာမ်ားမ်ားဖတ္ေစခ်င္တာပါ။ ေနာက္ၿပီးတစ္ခုရွိတာက ကြ်န္ေတာ္႔အေမဟာ ကြ်န္ေတာ္႔ထက္ အ၀တ္ေတြကုိ ပုိၿပီးျမန္ျမန္ေလွ်ာ္ႏုိင္ပါတယ္။” ဒါရုိက္တာကေျပာလုိက္ပါတယ္။ “ကုိယ္ မင္းကုိတစ္ခုေတာင္းဆုိခ်င္တယ္။ ဒီေန႔ မင္းအိမ္ကုိျပန္ေရာက္တဲ႔အခါမွာ မင္းအေမရဲ႕လက္ေတြကုိ သြားၿပီးသန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းျဖစ္ေအာင္ေဆးေၾကာေပးပါ။ ၿပီးၿပီဆုိရင္ ေနာက္ေန႔ မနက္ျဖန္မနက္မွာ ကုိယ္႔ကုိလာေတြ႔ပါ။” --- လူငယ္မွာ သူအလုပ္ရဖုိ႔အခြင္႔အလမ္းမ်ားေနၿပီဟု ခံစားမိလုိက္သည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္႔အခါ အေမ႔ကုိေမးၿပီး အေမ၏လက္မ်ားကုိေဆးေၾကာခြင္႔ျပဳဖုိ႔ေျပာသည္။ အေမျဖစ္သူမွာ ထူးဆန္းမႈ ႏွင္႔ေပ်ာ္ရႊင္မႈေရာေထြးေနေသာ အရသာကုိခံစားမိလွ်က္ အေမ၏လက္မ်ားကုိ သားျဖစ္သူအားျပသလုိက္ေလ၏။ 


လူငယ္သည္အေမ၏လက္မ်ားကုိ ေျဖးညင္းစြာေဆးေၾကာေပးသည္။ ေဆးေၾကာေပးေနခ်ိန္တြင္ လူငယ္၏မ်က္ရည္စက္မ်ား က်လာေလသည္။ သူ႔မိခင္၏လက္မ်ားမွာ အလြန္အမင္းတြန္႔လိပ္ေနၿပီး လက္ေပၚတြင္ အနာမ်ားစြာေပါက္ေနသည္ကုိ ေတြ႔ရွိလုိက္သည္မွာ သူ႔အတြက္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပင္ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕အနာမ်ားသည္ နာလြန္း၍ထင္ပါသည္။ သူထိလုိက္သည္႔အခ်ိန္တြင္ မိခင္ျဖစ္သူမွာ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ တြန္႔ တြန္႔ သြားေလသည္။ လူငယ္အတြက္ေတာ႔ ဒီတစ္ႀကိမ္ဟာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပါပဲ။ သူ႔ေက်ာင္းစားရိတ္ေတြကုိေပးႏုိင္ေအာင္ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ဒီလက္အစုံဟာ အ၀တ္ေတြကုိေလွ်ာ္ခဲ႔တာပါ။ တကယ္ေတာ႔ အေမျဖစ္သူရဲ႕လက္ေပၚက အနာေတြဟာ သူ႕ပညာေရးအတြက္၊ သူ႔ေက်ာင္းတြင္းကိစၥေတြအတြက္၊ သူ႔အနာဂတ္အတြက္ေပးဆပ္ထားတဲ႔ တန္ဖုိးေတြပါ။ အေမျဖစ္သူရဲ႕လက္ကုိ သန္႔စင္ေဆးေၾကာအၿပီးမွာေတာ႔ လူငယ္ဟာ သူ႔အေမေလွ်ာ္ဖုိ႔က်န္ေနေသးတဲ႔အ၀တ္ေတြကုိ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေလွ်ာ္ဖြတ္လုိက္ပါတယ္။ --- အဲဒီညက အေမနဲ႔သားဟာ စကားေတြအၾကာႀကီးေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ --- ေနာက္ေန႔မနက္မွာေတာ႔ လူငယ္ဟာ ဒါရုိက္တာရဲ႕ရုံးခန္းကုိသြားပါတယ္။ ဒါရုိက္တာျဖစ္သူဟာ လူငယ္ရဲ႕မ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္စေတြကုိ သတိျပဳမိၿပီး လူငယ္ကုိေမးလုိက္ပါတယ္။ “ ကဲ ေျပာပါဦး မေန႔က မင္းအိမ္မွာ မင္းဘာေတြလုပ္ခဲ႔တယ္၊ ဘာသင္ခန္းစာေတြရခဲ႔တယ္ဆုိတာကုိ” လူငယ္ကေျဖပါတယ္။ “ ကြ်န္ေတာ္အေမ႔လက္ေတြကုိ ေဆးေၾကာသန္႔စင္ေပးၿပီးေတာ႔ က်န္ေနတဲ႔အ၀တ္ေတြကုိ ၿပီးေအာင္ေလွ်ာ္ဖြပ္ခဲ႔ပါတယ္” “ ကြ်န္ေတာ္အခု ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားစရာဟာ ဘာလဲဆုိတာသိလုိက္ပါၿပီ။ အေမသာ မရွိခဲ႔ရင္ ကြ်န္ေတာ္အခုဒီလုိျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေမ႔ကုိ ကူညီေပးရင္းနဲ႔ အလုပ္တစ္ခုကုိ ကုိယ္႔ဘာသာ ၿပီးေအာင္လုပ္ဖုိ႔ဆုိတာ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းသလဲဆုိတာ သေဘာေပါက္လုိက္ပါၿပီ။ ေနာက္ၿပီး မိသားစုကုိ ကူညီလုပ္ကုိင္ေပးျခင္းရဲ႕ တန္ဖုိးနဲ႔အေရးပါမႈကုိ ကြ်န္ေတာ္ ခံစားနားလည္မိလုိက္ပါၿပီ။” --- ဒါရုိက္တာက “ မန္ေနဂ်ာရာထူးအတြက္ ကုိယ္ရွာေနတာ အဲဒါပဲ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အျခားသူေတြရဲ႕ အကူအညီကုိ တန္ဖုိးထားတတ္တဲ႔သူ၊ အလုပ္တစ္ခုၿပီးေအာင္ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡခံရတယ္ဆုိတာ သိတဲ႔သူ၊ ၿပီးရင္ ဘ၀မွာ ပုိက္ဆံကုိ သူ႔ရဲ႕တစ္ခုတည္းေသာပန္းတုိင္အျဖစ္ သတ္မွတ္မထားတတ္သူ ကုိပဲ ကုိယ္အလုပ္ခန္႔ခ်င္တယ္။” --- “ မင္းကုိ အလုပ္ခန္႔လုိက္ပါၿပီ”။

Credit - Original Writer