တိုင္းျပည္တစ္ခုမွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဟာ ဒိသာပါေမာကၡဆီမွာ
ပညာရပ္ေတြ ကိုသင္ၾကားၾကတယ္။
လူငယ္တစ္ေယာက္က အလြန္ဥာဏ္ေကာင္းတယ္။
ဒီေတာ့ သင္ၾကားေပးလိုက္တဲ့ပညာရပ္ေတြ အားလံုးကို သင္ၾကားတတ္ေျမာက္သြားပါတယ္။
က်န္တဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အလြန္ဥာဏ္ထံုပါတယ္။
ဘာပဲသင္ေပး၊သင္ေပး လြယ္လြယ္နဲ႕ မတတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ဒုတိယလူငယ္ကို ဒိသာပါေမာကၡက ပညာရပ္တစ္ခုကိုသာ
တတ္ေျမာက္ေအာင္ သင္ၾကားဖို႕တိုက္တြန္းတယ္။
ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ေပးလိုက္တယ္။
ဒုတိယ လူငယ္ကလည္း တစ္ခုတည္းေသာ ပညာကိုသာ ဂရုတစိုက္သင္ယူပါတယ္။
သင္ၾကားမႈ ကာလကုန္ဆံုးသြားေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဟာ
ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ျပန္သြားၾကပါတယ္။
ပထမလူငယ္က ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစဥ္မေျပပါဘူး။
အစဥ္မေျပတိုင္းလည္း အလုပ္တစ္ခုၿပီးတစ္ခုေျပာင္းလုပ္
ဒါလည္း အစဥ္မေျပပါဘူး။
ဒုတိယလူငယ္က အလုပ္တစ္ခုမွာပဲ ေအာင္ျမင္ၿပီးခ်မ္းသာလာပါတယ္။
တိုင္းျပည္မွာ အခ်မ္းသာဆံုးလူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာပါ
ဒီေတာ့ ပထမလူငယ္ကေတြးပါတယ္။
"ဆရာက ငါ့ကိုေတာ့ ပညာစံုေအာင္ သင္မေပးလိုက္ဘူးထင္တယ္။
ဟိုေကာင္ကိုေတာ့ ပညာကုန္ေအာင္သင္ေပးလိုက္လို႕သာ ဒီေကာင္ခ်မ္းသာလာတာပဲ။
ဆရာ မမွ်တဘူး"လို႕ ေတြးၿပီး ဒိသာပါေမာကၡဆီကို သြားပါတယ္။
သူေတြးတဲ့အတိုင္းလည္း ဆရာကိုေျပာျပပါတယ္။
ဆရာက ဘာမွမေျပာပဲ ပထမလူငယ္ကို ဝါးရုံေတာထဲေခၚလာခဲ့ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ဝါးပင္ေပၚတက္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ဆရာက ေအာက္ေန၊ ဝါးပင္ေတြကိုလႈပ္ခါပါတယ္။
လႈပ္ခါလိုက္တိုင္း ပထမလူငယ္က ေနာက္ဝါးပင္ဆီကို ကူးေျပာင္းသြားပါတယ္။
ေနာက္ဝါးပင္ကို လႈပ္ခါျပန္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕အႀကိမ္ႀကိမ္ ကူးေျပာင္းေနရေတာ့ လက္၊ေျခေတြ ေညာင္းလာပါတယ္။
ျပဳတ္မက်ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားေနရပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘယ္ဝါးပင္မွ မကူးေတာ့ပဲ ဝါးပင္တစ္ပင္ကိုပဲ
ခုိင္ခို္င္ၿမဲၿမဲ ဖက္တြယ္ထားေတာ့ ဘယ္လိုပဲ လႈပ္လႈပ္
ျပဳတ္မက်ေတာ့ပါဘူး။
ဒီေတာ့မွ ဆရာက တပည့္ကို ေအာက္ကို ဆင္းလာဖို႕ေျပာပါတယ္။
ၿပီေတာ့ ဆရာက...
"မင္းက ဥာဏ္ေကာင္းေတာ့ ပညာေတြအမ်ားႀကီးသင္ျဖစ္သြားတယ္။
ပညာေတြ အမ်ားႀကီးတတ္ေတာ့ အလုပ္ေတြလုပ္ဖို႕အခြင့္အေရးရတာေ
ဒါေပမယ့္ ဘယ္အလုပ္ကိုမွ ဇြဲနဲ႕လုပ္တာ မရွိေတာ့ဘူး။
အလုပ္မွာ မစြဲေတာ့ ဘယ္အလုပ္မွ ထိပ္တန္းေရာက္ေအာင္
မေအာင္ျမင္ေတာ့ဘူး။
မင္းရဲ႕သူငယ္ခ်င္းက်ေတာ့ ဥာဏ္မေကာင္းေတာ့ ပညာတစ္ခုကိုသာ
သင္ျဖစ္တယ္။
သူ႕အတြက္ အားကိုးစရာကလည္း ဒီတစ္ခုပဲဆိုေတာ့ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လုပ္ျဖစ္တယ္။
ဇြဲနဲ႕လုပ္ေတာ့ ထိပ္တန္းေရာက္လာတာ ဘာမွ မဆန္းပါဘူး။
မင္းကို ဆရာမွာ လိုတာက ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ ဇြဲနဲ႕စြဲစြဲၿမဲၿမဲလုပ္ပါ"လို႕
ေျပာလိုက္ပါတယ္။
Credit - Original Writer
No comments:
Post a Comment